Jeśli chodzi o łańcuchy kotwiczne, większość z nas przestrzega podstawowych zasad, ale Christopher Smith uważa, że powinniśmy wziąć pod uwagę wiatr, fale i trendy.
Zajęte kotwice oczywiście wymagają użycia mniejszej liczby łańcuchów niż inne metody, aby zredukować kręte koła, ale skąd wiesz, że nie będziesz ciągnął?
Kotwiczenie to kluczowa część arsenału załogi rejsu – przynajmniej dla tych, którzy nie chcą szukać schronienia za każdym razem, gdy statek się zatrzymuje.
Jednak przy tak ważnym aspekcie naszej rozrywki, uzyskanie wiarygodnych informacji na temat wielu aspektów tego procesu może być trudne.
W większości przypadków wymagana jest wygodna zasada, którą można zastosować, aby zapewnić bezpieczne zakotwiczenie w większości sytuacji.
W swej istocie obliczenia reguł empirycznych nie mogą uwzględniać wszystkich aspektów równań zakotwiczających, jednak zaskakujące jest to, że wiele osób pomija bardzo ważne rozważania tylko dlatego, że trudno je dopasować do uproszczonego wzoru.
Każdy ma swój własny pomysł na to, ile łańcuchów kotwicznych użyć.Najprostsza i być może najczęstsza metoda - po co wyrzucać wszystkie łańcuchy przechowywane w szafce?
W praktyce oznacza to zwykle użycie maksymalnej bezpiecznej długości – na każdym miejscu kotwicowiska znajdują się skały, płycizny i inne statki zakotwiczone w momencie przybycia lub zwykle po przybyciu.
Zatem, zanim zaczniesz szukać innych kotwic, jak określić, co jest bezpieczne?Tradycyjnie do określenia długości łańcucha kotwicznego, którego należy użyć, używa się oscyloskopu (wielokrotności głębokości wody).RYA zaleca zakres co najmniej 4:1, inni twierdzą, że potrzebujesz 7:1, ale bardzo często na zatłoczonych kotwicowiskach jest to stosunek 3:1.
Jednak chwila zastanowienia mówi, że w środowisku, w którym w różnych warunkach mogą wystąpić znaczące zmiany, praktyczne zasady statyczne nie wystarczą do wyjaśnienia głównych sił działających na statek, a mianowicie wiatru i prądów pływowych.
Generalnie największym problemem będzie wiatr, należy więc wziąć to pod uwagę, mieć świadomość i być przygotowanym na maksymalne oczekiwane natężenie wiatru.Są też problemy;istnieje kilka artykułów lub podręczników na temat kotwic, które mogą podpowiedzieć, jak uwzględnić siłę wiatru podczas ustawiania kotwicy.
Dlatego wymyśliłem bardzo prosty przewodnik przedstawiający zasadę obliczeń praktycznych (powyżej), która uwzględnia również wiatr i fale.
Jeśli nie widać niczego większego niż szczyt „Force 4” (16 węzłów), a zakotwiczymy 10 m jacht na dość płytkiej wodzie, czyli głębokość jest poniżej 8 m, to powinno wynosić 16 m + 10 m = 26 m.Jeśli jednak sądzisz, że nadejdzie 7 silnych wiatrów (33 węzły), spróbuj ustawić łańcuch na 33m + 10m = 43m.Ta praktyczna zasada dotyczy większości punktów kotwiczących na stosunkowo bliskim brzegu (gdzie woda jest bardzo płytka), ale w przypadku głębszych punktów kotwiczących (około 10-15 m) oczywiście potrzeba więcej łańcuchów.
Odpowiedź jest prosta: wystarczy użyć 1,5-krotności prędkości wiatru, aby uzyskać lepsze rezultaty.
Tradycyjne kotwice rybackie można złożyć do płaskiego kształtu, co ułatwia pakowanie i można je dobrze przymocować do skał i chwastów, ale małe gwoździe mogą zostać przeciągnięte na inne dno i wykorzystać je jako główną kotwicę.
Jeśli siła uciągu jest wystarczająco duża, kotwice CQR, Delta i Kobra II mogą ciągnąć, a jeśli piasek jest miękkim piaskiem lub błotem, mogą ciągnąć dno morskie.Konstrukcja została opracowana w celu zwiększenia maksymalnej siły trzymania.
Prawdziwy blues produkowany jest od wielu lat i powstało wiele egzemplarzy, zwykle wykonanych z materiałów niskiej jakości, kruchych i kruchych.Oryginalny produkt można przymocować do miękkiego spodu środkowej warstwy.Mówi się, że można go przytwierdzić do skały, jednak jego długa przednia krawędź jest trudna do przebicia przez chwasty.
Kotwy Danforth, Britany, FOB, Fortress i Guardian mają dużą powierzchnię ze względu na swój ciężar i można je dobrze zamocować na miękkim i średnim dnie.Na twardym dnie, takim jak nagromadzony piasek i gonty, mogą się przesuwać bez zestalania się i zwykle nie cofają się, gdy przypływ lub wiatr zmieniają kierunek przyciągania.
Do tej kategorii należą Bügel, Manson Supreme, Rocna, Sarca i Spade.Ich konstrukcja ma na celu ułatwienie ich konfiguracji i resetowania w przypadku zmiany pływu oraz zapewnienie większej retencji.
Punktem wyjścia do tych obliczeń jest krzywizna sieci trakcyjnej w wodzie, która przenosi siłę boczną ze statku na dno morskie.Operacje matematyczne nie są zabawne, ale dla typowych warunków zakotwienia długość sieci trakcyjnej ma liniową zależność od prędkości wiatru, ale nachylenie zwiększa się tylko wraz z pierwiastkiem kwadratowym głębokości zakotwiczenia.
W przypadku kotwic płytkich (5-8 m) nachylenie jest zbliżone do jednostki: długość sieci trakcyjnej (m) = prędkość wiatru (węzeł).Jeśli punkt kotwiczenia jest głębszy (15 m), to na głębokości 20 m nachylenie wzrośnie do 1,5, a następnie do 2.
Pierwiastek kwadratowy z głębokością wyraźnie pokazuje, że koncepcja zasięgu jest błędna.Na przykład wykorzystanie istniejącego lub oczekiwanego wiatru nr 5 do zakotwiczenia na głębokości 4 m wymaga łańcucha o długości 32 m, a zasięg wynosi prawie 8:1.
Liczba łańcuchów używanych w spokojnych warunkach powinna różnić się od liczby łańcuchów wymaganych przy silnym wietrze
Jak powiedział Rod Heikell (Summer Yacht Monthly 2018): „Zapomnij o zwykle reklamowanym lunecie 3:1: przynajmniej przejdź na 5:1.Jeśli masz miejsce na huśtawkę, wybierz Więcej.”
Siła wiatru zależy także od kształtu statku (kierunku wiatru).Liczbę łańcuchów podniesionych przy danej prędkości wiatru (V) i głębokości (D) można zmierzyć za pomocą następującego wzoru: sieć trakcyjna = fV√D.
Moje obliczenia „płytkiej kotwicy” opierają się na mojej łodzi (10,4 m Jeanneau Espace, łańcuch 10 mm) i głębokości 6 m.Zakładając, że rozmiar łańcucha wzrasta wraz z rozmiarem łodzi, wartość będzie w miarę podobna dla większości produkowanych jachtów.
Pływanie przez lata w celu zobaczenia punktów kotwiczenia w ciepłych wodach Morza Śródziemnego przekonało mnie, że najlepsza długość łańcucha to sieć trakcyjna plus kapitan.
Długość łańcucha zakopanego w piasku lub błocie również znacznie zmniejsza napięcie kotwicy.Więc moim najlepszym przypuszczeniem jest: całkowity łańcuch = sieć trakcyjna + kapitan.
Mówi się, że aby wbić pręt kotwiący w dno morskie, łańcuch musi być nachylony ku górze, czyli jego długość jest nieco mniejsza od długości sieci kontaktowej.Jednak właśnie dlatego po zakotwiczeniu używamy silnika w odwrotnej kolejności – podnieś kąt łańcucha i popchnij kotwicę w dół.
Siła utrzymująca kotwicy nie jest tutaj brana pod uwagę.Jest to istotne i omówione w wielu innych artykułach.
Drugą siłą działającą na statek jest opór prądu pływowego.Co zaskakujące, możesz to łatwo zmierzyć samodzielnie.
W wietrzny dzień silnik elektryczny powoli podjeżdża pod wiatr, zmniejsza prędkość i znajduje prędkość obrotową silnika, która dokładnie równoważy wiatr.Następnie, w spokojny dzień, zwróć uwagę na prędkość statku wytwarzaną przez tę samą prędkość.
Na mojej łodzi wiatr o pełnej sile 4 wymaga 1200 obr./min, aby zrównoważyć wiatr – przy spokojnych 1200 obr./min prędkość względem ziemi wynosi 4,2 węzła.Zatem przepływ mocy 4,2 węzła będzie odpowiadał wiatrowi o prędkości 16 węzłów, a do jego zrównoważenia potrzebny będzie łańcuch o długości 16 m, czyli łańcuch o prądzie około 4 m na węzeł.
Łańcuchy kotwiczne zazwyczaj oznaczone są stopniem 10 m, dlatego praktyczną metodą jest zaokrąglenie wyniku obliczeń do najbliższych 10 m.
Wydaje się, że w przypadku wszystkich artykułów na temat kotwiczenia i dyskusji na temat zakresu niewiele uwagi poświęca się temu, jak uwzględnić intensywność wiatru.
Tak, istnieje kilka artykułów dla maniaków na temat długości sieci trakcyjnej, ale niewiele jest prób zastosowania ich w praktyce żeglarskiej.Mam nadzieję, że chociaż rozbudzisz w sobie myślenie o tym, jak wybrać odpowiednią długość łańcuszka kotwicznego.
Wersje drukowane i cyfrowe są dostępne w witrynie Magazines Direct, gdzie można również znaleźć najnowsze oferty.
Czas publikacji: 30 stycznia 2021 r